شماره شهریور ماهنامه «گفتگوی اجتماعی» با گفتگوهایی با محمدجواد ظریف، محمد شریعتمداری، محسن حاجی میرزایی، محمدرضا باهنر، هادی خانیکی و مرحوم عماد افروغ منتشر شد.
«گفتگوی اجتماعی» به مدیرمسئولی روزبه کردونی، ماهنامه‌ای است که می‌کوشد از طریق ترویج فرهنگ گفتگو در عرصه‌های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و اقتصادی، سطح رواداری، پذیرش، تعامل و هم‌زیستی مسالمت‌آمیز میان آحاد مختلف جامعه را تقویت کند و از طریق گفتگو و همفکری با نخبگان، برای مسائل بدخیم جامعه راه حل‌های نوین و چند وجهیی بیابد.
در این شماره از ماهنامه «گفتگوی اجتماعی» با موضوع «میانداری، امید، تنازع»، گفتگوهایی با محمدجواد ظریف، محمد شریعتمداری، محسن حاجی میرزایی، محمدرضا باهنر، هادی خانیکی و مرحوم عماد افروغ منتشر شده است که هر یک با محوریت «میانداری» آراء و نظرات خود را مطرح کرده‌اند.
محمدجواد ظریف در پاسخ به پرسش‌های گفت‌وگوی اجتماعی از بازتاب نزاع مسئولان با یکدیگر در دعوا بر سر مسئلۀ حجاب میان مردم، ریشه‌های حوادث سال‌های ۹۶ و ۹۸ در کشور، بازی مسئولان در زمین روایت‌سازی صهیونیستی، ایجاد نزاع در ایران توسط اسرائیل، ضربه‌های جبران‌ناپذیر جلیلی در جریان مذاکرات هسته‌ای، باور و اعتقاد رهبری به میانداری، ویژگی‌های میاندار، ممانعت جناح‌های تندرو از ایفای نقش میانداری توسط شهید سلیمانی و از نقد خود به سرود «سلام فرمانده» سخن گفت.
محمد شریعتمداری در جواب به سؤالات گفت‌وگوی اجتماعی فاصلۀ واقعیت‌های امروز با ایدئال‌های موردانتظار نظام مردم‌سالار دینی، تفاوت میانداری با وسط‌بازی، عدم تلازم میانداری و سازش‌کاری با غرب، معنای نگاه میاندارانه در قوۀ قضائیه، مهم‌تر بودنِ نزاع مردم با مسئولان نسبت‌به نزاع مسئولان با مسئولان و نزاع مردم با مردم و نیز کارنامۀ مطلوب‌تر دو دورۀ هشت‌سالۀ آقای هاشمی و آقای خاتمی به‌لحاظ ارقام و شاخص‌ها در قیاس با سایر دولت‌ها را مطرح کرد.
محمدرضا باهنر در مصاحبه با گفت‌وگوی اجتماعی از بدبینی و بی‌اعتمادی افکار عمومی به مسئولان، بیمناکیِ خود برای آیندۀ مردم‌سالاری دینی در غیاب چند حزب قدَر، ریشۀ منازعات داخلی به‌دلیل‌عدم توافق مسئولان روی حکمرانی مطلوب و از تأسف خود بابت عمل برخی در دفع دیگران به‌واسطۀ انتساب عناوینی مثل ساکت فتنه، کاسب فتنه، مغازه‌دار فتنه و ذی‌نفع فتنه به آن‌ها پرده برداشت.
هادی خانیکی در گفت‌وگو با گفت‌وگوی اجتماعی به دو معضل اصلی جامعۀ ما یعنی پُردامنگی قدرت سیاسی و ضعف نهادهای مدنی، همچنین برابر دانستن طرف گفت‌وگو به‌مثابۀ شرط اساسی تحقق گفت‌وگو، ناتوانی جامعۀ ما در گفت‌وگو و نتیجۀ آن در عرصۀ سیاست، فرهنگ مشارکت‌ستیز و رقابت‌گریز نخبگان، ریشه‌های قطبی‌شدن و پولاریزاسیون جامعه و به نتایج حذف نیروهای میاندار در از بین بردن تعادل میان بخش‌ها و تعادل در سطح کلان و تعادل بین افراد اشاره کرد.
حسین انتظامی در یادداشت خود برای گفت‌وگوی اجتماعی به مفهوم‌شناسی میانداری، شرایط بروز و توفیق میانداری، رویکرد معرفتی به میانداری و راهکارها در شرایط امتناع گفتمانی از جمله کوچک‌سازی حجم دولت، بازتعریف نظارت استصوابی، تغییر نظام ریاستی به پارلمانی و شفافیت پرداخت.
یادداشت‌های دیگری از غلامرضا ظریفیان، روزبه کردونی، محمدرضا نوروزپور، زهرا کریمی، مسعود پورفرد و حمیدرضا سعادت نیاکی نیز مطالبی هستند که در این شماره می‌خوانید.
